woensdag 10 mei 2017

Tanden bijten in de polder

De dag dat ik wilde gaan penvissen, moest ik helaas aan mij voorbij laten gaan door verschoven, sociale verplichtingen. Niet dat dat erg is, maar de temperatuur op die ene dag was wel erg fijn voor mij en de vissen. Goed, het wordt dus een dag later waarbij de temperatuur minimaal 4 graden lager uitviel en de wind naar windkracht 5 zou aansterken. Ook geen probleem, maar in de polder wordt het dan al gauw erg frisjes. En voor mij, als 'Opperkoukleum... Nou ja, vul de rest zelf maar in.

Ik maak twee voerplekken bij een duiker. De ene kant staat vol op de wind en de andere kant ligt enigszins in de luwte. Vorig seizoen heb ik hier gevoerd met tarwe en ging daar dan bovenop vissen met grover aas. Dat resulteerde in gevangen roofvis. Ik denk dat de tarwe toen veel klein vis aantrok, waarop de snoek en snoekbaars hun kans zagen. De tarwe laat ik nu links liggen...

Door de wind is het lastig mijn pennetje secuur te positioneren. Tevens bemerk ik dat er een stevige onderstroming staat, die lijnrecht tegenover de windrichting staat. Geen probleem, maar het maakt het allemaal wat uitdagender. Het pennetje staat prima. De luwe kant van de duiker levert enkel wat kleine tikken op de pen op. Uit ervaring weet ik dat dit zeker karper kan betekenen op deze plek. Helaas, geen aanbeet. Ik wandel naar de andere kant van de duiker. De kant waar de wind vol op staat te blazen en waar een flinke pakket drijfvuil zich verzamelt. Al gauw danst het pennetje tussen de woeste golven, maar rustend tegen de rand van het drijfvuil.

Drijfvuil...


Zeer spannend, want hoe vaak gebeurt het niet dat je pennetje weg flitst in zo'n situatie? Ik blijf dan ook uiterst scherp en laat mijn oog niet van het pennetje afleiden. Ja, de pen schiet onder! Maar komt ook snel weer boven. Ik vermoed een lijn zwemmer. Ik zie een rechtopstaande, dorre rietstengel tussen het drijfvuil en deze wordt beroerd door een vis. Uit het niets een bellenplakkaat naast mijn pen. En dan schiet de pen weer onder. Ik wacht totdat mijn nylon lijn gaat 'lopen' en sla dan pas aan. Een karper wordt gehaakt. De karper blijft eerst rondjes onder mijn top draaien. Dit voelt als een mooie vis. Dan rukt de vis, zonder waarschuwing, een flink aantal meters van de molen. Bonkende, agressieve halen en de vis heeft op een meter of 15 afstand een lichte obstakel gevonden. Geen beweging meer, maar ik zie het water daar kolken. De vis zit er nog aan. Ik besluit mijzelf te herpositioneren om de vis en mijn nylon vrij te krijgen van de obstakel(s) onder water. Dit lukt en de vis komt gedwee terug. Ik zie de flank van de vis en het is een machtig apparaat! Scheppen maar. Wel zie ik dat de borstvinnen wat onderontwikkeld zijn. Een karper van 79 cm. ligt kort op de kant voor enkele foto's en gaat daarna snel weer het water in. Een glimlach kan ik niet onderdrukken.
Krijg de foto niet gedraaid...


Na deze vangst ga ik weer naar de andere kant van de duiker. Tussen de jonge, opkomende leliebladeren voor mijn voeten, zie ik een vis rondschuiven! Leliebladeren op verschillende plekken worden beroerd door die vis en de zwemroute. Helaas is deze vis ook snel weer weg. Te snel om er mijn aas bij te leggen. Mijn pennetje ligt voor de ingang van de duiker, Weer op een richel van ondiep naar diep(er). Ik hoef niet lang te wachten, want de pen duikt weer furieus weg. Ik sla te vroeg aan.

Regen...
Ik schenk mezelf nog maar een kop koffie in en duik diep weg in de kraag van mijn jas. Wat giert de wind hier over het weiland. Ik twijfel eventjes over het opzoeken van een andere stek, maar de tijd dringt en de wind heeft daar nog meer vrij spel. Ik besluit het hier nog even uit te houden en waarom ook niet? Er is genoeg activiteit. Maar die activiteit stroomt langzaam weg met de steeds sterker wordende stroming en harde wind. Gelukkig! Het begint ook te regenen en mijn handen beginnen alweer te tintelen. Kan mij het ook schelen. De buit is eigenlijk al binnen en ik besluit te stoppen. Volgende keer weer nieuwe kansen!

Groet,

Dale

Geen opmerkingen: