zaterdag 16 april 2016

Kalm aan




Daags nadat ik te horen heb gekregen dat ik een vast contract aangeboden krijg na mijn opleiding, besluit ik mijn pennetje weer eens ergens te laten zakken. Na het fantastische nieuws ben ik op z’n minst euforisch gestemd en heb dit dan ook gevierd, tezamen met enkele Belgische bieren. Ietwat ‘brakkig’ word ik de volgende ochtend dan ook wakker. Ik maak er geen haast klus van….

De penhengels heb ik een tijdje geleden al weer opgepoetst, de lijnen zijn vers en de onderlijnen vernieuwd. Mijn favoriete haken zijn ook weer aangevuld. Aan het materiaal kan het dus niet liggen!

Rond 9:30 verschijn ik aan het water. In de zomer ligt dit water bezaaid met leliebladeren en ander waterspul. Nu is het een kale bedoening. Met de mist die hier nog ronddwaalt, doet dit allemaal een beetje melancholiek aan. Ik ben benieuwd wanneer de beloofde zon doorbreekt. Op een t-splitsing van het water zie ik, tijdens het maken van mijn ‘voerrondje’, verdorde stengels uit het water steken. Een prima plekje om wat voer te strooien. Bij een vuilbalk ligt een enorme hoeveelheid vuil opgehoopt. Ik denk wel een oppervlakte van 40 m2! Ook hier gaat wat voer het water in. Daarnaast wordt de duiker ook niet overgeslagen. Ik weet de dieptes van de verschillende plekken uit mijn hoofd. Dit vooral omdat ik mijn haakje bij verkassen aan de startoog van de hengel bevestig. Zo kan ik onthouden op welke diepte ik lag(tellen van de ogen). Scheelt tijd met peilen op de verschillende stekken.

Ik begin bij de duiker, waar het zo’n 1,5 meter diep is. De stroming wil heel graag mijn pennetje mee de duiker in nemen, maar ik houd de boel strak. Het is lastig vissen bij deze duiker, maar na enige oefening toch best te doen. Regelmatig registreert de pen onderwater leven. Lijken op lijnzwemmers en ik krijg geen concrete aanbeten. Na 45 minuten verplaats ik mijzelf naar de vuilhoop. Ondertussen breekt de zon goed door en is de mist nagenoeg opgelost. Het wordt zelfs warm! Dit geeft de burger moed. Ik plaats mijn pennetje tussen het vuil en wacht het allemaal in spanning af. Vanaf deze stek kan ik de voerplek bij de verdorde stengels, die zo’n 5 cm. uit het water steken, goed in de gaten houden. Dit ondanks de afstand van zo’n 15 meter. Ik kijk nog eens goed richting de stengels. Er lijkt toch wat beweging in te zitten! Langzaam sluip ik richting activiteit. Ik blijf even kijken. De stengels staan op zo’n 40 cm. uit de kant. Duidelijk: er wordt hier geploegd door een vis. De stengels draaien alle kanten op en mijn hartslag neemt een run… Langzaam laat ik mijn pennetje zakken tussen al het geweld onder water. Na een minuut(misschien zelfs iets minder) zakt mijn pen langzaam weg. Ik wacht tot de volgwakers volgen en geef een felle tik. Ik haak vast op een karper en deze neemt een trage, lome sprint. Is nog eenvoudig te pareren, omdat de karpers nog niet op volle kracht zijn door het koude water. Na 5 minuten ligt er een prachtige karper van 73 cm. op de kant. Snel een foto en weer lekker laten zwemmen.


 Ik controleer het haakpuntje van mijn klauwhaakje en deze lijkt in orde. Ik voer een klein handje bij en ga daarna weer terug naar de duiker.

Daar gaat het erg snel. Amper ingelegd en de pen schiet weg! Ik sla aan en haak een grotere karper dan zo juist. Duidelijk te zien, want de karper kwam al snel naar de oppervlakte. Bij de eerste sprint veert mijn hengel weer terug. Ok, de eerste losser van 2016 is ook een feit. Balen. Ik check de haak nogmaals en krijg het idee dat het haakpuntje niet helemaal optimaal is. Snel een andere onderlijn monteren en we kunnen weer verder. Een tijd lang schuif ik van voerstek naar voerstek, zonder enig activiteit te ontdekken. Het laatste uurtje besluit ik te blijven vissen bij de verdorde stengels. De reden is dat dit gedeelte ondieper is dan de rest van het water en het zonnetje hier uitbundig op schijnt. Snellere opwarming van het water. Het duurt niet lang. De stengels krijgen enkele ‘tikken’. Daarna worden ze enkele malen compleet weggeduwd. Er zit weer een karper te ploegen. De pen beweegt onbeheerst alle kanten op. Ik zit op mijn handen om niet te vroeg aan te slaan. Het wordt even stil. Een moment om mijn handen om het kurk te vouwen. Dan schiet de pen plots weg. Razend snel zwiep ik de hengel omhoog en ik haak weer een karper. Een prachtig gekleurde poldervis. Hoewel een fractie kleiner dan de vorige, gevangen vis toch, iets sterker. De karper is weliswaar ook traag en loom, maar geeft zich niet zomaar gewonnen. Ik dril de vis rustig moe. Geen reden om te haasten, want het water is schoon en obstakelvrij. Eenmaal op de kant blijkt de haak dieper te zitten dan dat ik gewend ben. Toch het aas met veel vertrouwen genomen. Met een tangetje wip ik de haak er zo uit uit. Een foto en de vis heeft de vrijheid weer snel terug.


Wat kan zo’n relaxte sessie voor veel voldoening zorgen. Ik keer tevreden terug naar huis.



Groet,

Dale