vrijdag 21 augustus 2015

Het einde in zicht.



Het einde in zicht.







Maandag begint school weer. Het laatste jaar van mijn opleiding! Ik ga ervan uit dat ik dan nog maar weinig aan vissen toe kom en daarom heb ik de laatste tijd optimaal gebruik proberen te maken van de beschikbare tijd om te vissen.
In mijn ogen is dat zonder meer gelukt! Ik kan mij geen seizoen voor de geest halen, waarin ik zoveel karper heb gevangen. En ook nog eens bijzonder mooie vissen, waaronder een behoorlijke spiegel. Uniek bij 'mij' in de polder en daarom was(en nog steeds) ik zo verschrikkelijk enthousiast. Ik noem het loon naar werken. Maar, ik heb ook ontzettend veel geleerd, sinds ik bij 'De Duiker' begon te vissen. Ik noem de twee belangrijkste even op:

 1. Haken/onderlijnen tijdig verwisselen.
Ik heb gemerkt dat sommige haken na 1 vis al niet meer te gebruiken waren en dan vooral met de gerenommeerde merken. Ook als ik een keer vast zat was het snel over met de pret. Ik vond dit schokkend. Het heeft mij veel vis gekost. Ook ben ik erachter gekomen, dat een bepaalde haak langer mee blijft gaan. Maar na elk 'incident' gebruik ik nu de 'nagelproef'.

2. Driltechniek.
Omdat ik niet gewend ben/was om nabij obstakels te vissen, heb ik gemerkt dat ik veel te weinig druk op de vis zette tijdens de dril. Het water dat ik nu bevis barst van de lelies. Ik was ook bijzonder bang vis te verliezen. Hoe fout kon ik zitten! Door het bang zijn heb ik juist karper verloren. De slip staat nu bijzonder strak(maar niet te strak!) en het overgrote werk tijdens de vangst van een vis, komt neer op de rek van het nylon en de ongelofelijke kracht van de hengel. Ik heb de hengel de afgelopen sessies hoepel rond getrokken, waarbij het nylon zo strak als een snaar stond. Op het moment dat ik dacht dat het fout zou gaan, nam de slip het over. Jaren lang heb ik dus met een verkeerd afgestelde slip gewerkt. Ik wil niet weten wat mij dat allemaal gekost heeft. Behoort nu tot de verleden tijd. De combinatie van hengel, molen en lijn zijn nu perfect op elkaar afgestemd.


Tot zover het in de praktijk geleerde.


 Donderdag 20 augustus


Met de prachtige spiegel nog in mijn gedachte, besluit ik weer naar 'De Duiker' te gaan. Overigens moet ik zeggen dat 'de Duiker' geen vissen meer oplevert. Wat hebben de vissen met dit soort weer ook onder de duiker te zoeken... De tijd brak aan om voerplekken te maken op andere stekken in deze sloot. De spiegel ving ik op een t-splitsing en trok ik uit de lelies. Verderop in de sloot barst het ook van de lelies. Hier zullen ze toch ook wel zitten? Natuurlijk. Stomme vraag.

Om 6:00 ben ik aanwezig en maak vlot wat voerplekken. De vissen zijn nog niet actief en ik sluip langs de waterkant, kijkend of ik toch draaiende of opzij geduwde lelies kan ontdekken. Nog niet. De stek onder de duiker laat ik eventjes voor wat het is. Ik maak de voerplekken bij een vuilbalk, de t-splitsing en een dot riet vergezeld van een flinke hoeveelheid leliebladeren. Er is ongeveer 50 cm.2 ruimte om de pen te plaatsen. Ik probeer het gewoon, ook omdat er genoeg ruimte is om te drillen. Onvermijdelijk dat ik tijdens de dril wat leliebladeren zal tegenkomen, maar die angst heb ik van mij afgezet. Bij de t-splitsing is dit een ander verhaal: Langs de kant, mijn kant, staan flink wat lelies, dan, vanaf ongeveer een meter uit de kant, weinig tot niets. Maar een meter daarna ligt de hele t-splitsing vol met leliebladeren. Als ik dus een vis haak, moet ik ervoor proberen te zorgen dat hij rechts van mij wegvlucht, langs mijn eigen oever. Ik positioneer mij zo dat dit, theoretisch, zou moeten werken. De flinke stroming die soms komt opzetten zorgt wel weer voor problemen. Soms kun je jezelf daardoor niet handig positioneren omdat er grote moeite ontstaat om de pen onder controle te houden. Zeker tussen de lelies!


Rond 7 uur heb ik de voerstekjes afgevist voor de eerste maal. Tijdens het begin van zo'n sessie observeer ik als een malle! Langzaam beginnen de vissen te ontwaken en dus te azen! Bij de vuilbalk zie ik zware kringen vanuit de kant komen. Helaas, het levert mij niets op. Ik schuif door naar de t-splitsing. Al snel zie ik op vier verschillende plekken rond mijn voerstek allerlei draaiende bossen lelies. Ik zie ze schokken, ik zie ze weggeduwd worden, ik zie ze onder getrokken worden. Het is een gekkenhuis! Voorzichtig laat ik mijn pennetje tussen al dat geweld zakken....

De vissen zwemmen onrustig rond door de lelies en regelmatig wordt de pen 'opzij gezet'. Uiteindelijk krijgt de pen een paar felle tikken, stijgt en zakt daarna weg. Ik geef een haal. De hengel klapt volledig dubbel. Een beuk op de hengel dus en toch vlucht de vis de kant op die ik niet wil, maar het feest is snel voorbij; gelost. Oei, dat was een beste, maar misschien toch vals gehaakt. Ik vraag het mij af, want het pennetje gaf toch echt een zuivere aanbeet door...


Ik schuifel door naar de  ‘riet stek’. Al snel zie ik daar ook verschillende wegdraaiende lelies. De vis(sen) zwemt/zwemmen onrustig over de stek. Ik heb moeite mijn pen in de buurt te plaatsen, want ondertussen is er weer een sterke stroming. Ik verplaats de pen regelmatig, richting activiteit. De stroming drukt de pen onderwater, maar gelukkig heb ik nog twee volgwakers gemonteerd. De pen zakt steeds verder weg. Toch kan ik de pen nog zien! Dan zie ik de pen 'schokken' onderwater. Met horten en stoten verplaatst de pen zich tegen de stroming in. Dan vertrekken ook de volgwakers.... RAM!! Ik haak een karper. De vis rost werkelijk alle kanten op. De slip staat strak afgesteld, de hengel staat hoepel rond. Onderweg neemt de vis wat lelies mee. Voor eventjes zit de boel vast in de lelies, maar na wat gemanoeuvreer van mijn zijde komt de boel los. Ook zie ik nu de karper voor het eerst: een prachtige, forse schubkarper. Brons van kleur. Ik kan mijn geluk niet op hier! Ik schep de vis in een keer. Na wat foto’s zet ik de vis terug. Niet gemeten, niet gewogen. Ik ben simpelweg onder de indruk van deze machtige torpedo….


Abnormaal grote staart. Wat een vis...

 Na deze vangst valt de activiteit van karper helemaal weg. Ze zijn vertrokken. Ik besluit een ander gedeelte van dit water te bevissen, maar ik moet wel eventjes met de auto die kant op. Ook hier ligt weer een vuilbalk. Via een weiland kan ik een nog groter gedeelte bevissen van dit water. Ik ben altijd een beetje huiverig om zomaar een weiland op te lopen, maar het hek staat uitnodigend open. Altijd al. Waarom is mij dat niet eerder opgevallen? Schele Harrie…. Mijn gevoel zegt dat ik al te laat ben met het maken van voerstekken in dit gedeelte. Toch maak ik er eentje bij de vuilbalk en ik besluit meteen maar het weiland te betreden. Wat een prachtig stukje natuur….
Toch voel ik dat er iets niet helemaal goed zit. Een vreemd, onrustig gevoel maakt zich van mij meester: om 9:30 krijg ik een hongerklap…. Overkomt mij eigenlijk nooit. Ik heb wel wat hondenbrokken bij me, maar om die nou op te gaan zitten eten…. Verder heb ik, behalve wat te drinken, niks bij me.
Ik loop het water af, speurend naar activiteit. Ik vind het niet. Ik besluit terug te lopen naar de vuilbalk en het daar een halfuurtje te proberen. Dom, want de wind staat gewoon de andere kant op en dus niet op de vuilbalk… Verloren momenten. Ondertussen neemt mijn energiepeil zienderogen af. Ik rijd weer terug naar de plek waar ik vanmorgen begon en plaats de pen strak tegen de vuilbalk aan.




Ik zie het aas onder de vuilbalk verdwijnen en de pen staat zachtjes tegen de balk aan te wiegen. Het gebeurt gewoon direct: een tik en weg schiet de pen. TSJJAAAK!! zegt mijn hengel, wanneer ik aansla. Een felle karper verzet zich, maar het ‘zenuwachtige’ gedrag zegt mij dat dit geen hele grote is. Eenmaal op de kant valt dit nog best mee! Een prachtige, behoorlijk hoog gebouwde schub is eventjes voor mij. Genieten geblazen!!


Brute vechtmachine...
 Na deze inspanning klap ik volledig in elkaar. Ik kan mij niet meer concentreren. Als ik de hengel in de hand houd, dan trilt dat hele ding omdat ik mijn spieren niet meer onder controle kan houden. Mijn ogen knijp ik steeds verder dicht. Ik krijg hoofdpijn. Had ik maar wat te snoepen bij me… Het mag duidelijk zijn dat ik het uiterste van mijn lichaam heb gevraagd, de afgelopen tijd. Vermoeidheid speelt een grote rol hierin.

Het is 11:00 en ik besluit de handdoek in de ring te gooien. Het is mooi geweest en de buit is trouwens toch al binnen. Trillend als een rietje pak ik de boel in en rijd naar huis. Even wat eten en dan is het ‘tukkies toid’.

Ik wil hier nog graag een paar sessies vissen, maar ik weet niet of mij dat nog gegund is…..
Groet,
Dale

4 opmerkingen:

Anoniem zei

succes met verdere studie zowel letterlijk als met vissen.
ik leer nog steeds van jouw en andere blogs.

Dale Neijzing zei

Hoi Anoniem,

dank voor je reactie! Leuk om te lezen dat je van mij en anderen leert! Ik zie dat als een compliment. Voor eventuele verdere correspondentie zou ik het fijn vinden als je een naam achter laat ;-).

Groetjes,

Dale

Boudewijn zei

Hoi Dale,
Succes met de afronding van je studie. Mooi dat je tevreden op je visserij kunt terugkijken en je je van dingen bewust bent geworden. Nu nog niet vergeten voor als je weer gaat ;)
Mooie vissen weer man!

Koen Verweij zei

Ha Dale,

Even de focus van het vissen af en je volledig concentreren op je opleiding. Succes!

Als je weer tijd hebt voor vissen kun je er extra van genieten :)

Groet,

Koen