10 augustus.

10 augustus, 2015.

Mijn jongste dochter(8) heeft al verschillende malen gezegd ‘net zo vroeg als pappa’ te willen vissen.

Ik vind dat leuk, maar om haar nou om 4:00 uit bed te trommelen, nee, dat gaat mij te ver. Besloten wordt om de wekker om 5:20 af te laten gaan, want zo vroeg moet vriendinlief uit bed om te gaan werken. Ik maak een struintasje voor mijn dochter klaar en de 3,60 m. penhengel met een arbeidsvermogen van 1,25 lbs en een molentje volgespoeld met 23/100^e Daiwa Infinity Duo is voorlopig van haar.

Een paar dagen geleden ben ik begonnen met het vissen met ander aas, op  bepaalde stekken. Reeds jaren ben ik dit aas mondjesmaat door mijn gebruikelijke voer aan het mengen, maar heb er nooit mee gevist. Het is een bijzonder bekend aas onder karpervissers, maar ik vraag mij af of deze aassoort wordt gebruikt op de betreffende stekken. Gevolg: geen nerveuze aanbeten meer op ‘klassiek’ aas, maar directe voltreffers!

Ik heb besloten om dit aas ook te gebruiken op de stek waar ik met mijn dochter ga vissen. Omdat er ontzettend veel karper zit(en ook veel kleine karpers) hoop ik de grotere eruit te kunnen filteren met dit aas. Wel laat ik mijn dochter met het ‘klassiekere’ aas vissen, zodat zij zoveel mogelijk aanbeten kan krijgen. Ikzelf vind het niet erg om een uurtje of twee(ik noem maar iets, hoor…) op een aanbeet te moeten wachten, maar bij kinderen moet er gewoon actie blijven komen. Ik heb wat meer geduld.

Om 6:45 staan we aan de waterkant. De karpers zijn ontzettend aanwezig, zowel aan de oppervlakte als op de bodem. Ik maak een paar kleine voerplekjes voor mijn dochter. Ze gaat er met een worm aan de haak bovenop zitten. Deze wormen heeft ze zelf gezocht. Ikzelf ga een 20 meter bij haar vandaan zitten, met een pennetje tegen de lelies aan en strooi er voorzichtig wat voer bij. Verder besluit ik vooral op de activiteit van de vis te letten en daarop in te spelen. Wat ik mooi vind, is dat het nu rustiger rond mijn aas blijft. De vorige keren stond de pen geen moment stil. Dit kwam dan door, vooral, kleinere karper en giebel. Nu ik met onbekender aas vis blijft het rustig(er).

Al snel roept mijn dochter dat ze een baars heeft. En ze heeft gelijk!

Via YouTube heeft ze gezien hoe ze een baars moest vastpakken. Ik hoef niets te doen. Ik maak er een foto van en daarna vissen we verder. Even later vangt ze een grote giebel, maar daarna is het over met de wormen. De wormen die ze gevonden had hangen levenloos aan haar haak. Ik knoop een onderlijntje aan de hoofdlijn zodat ze verder kan gaan met het ‘klassiekere’ aas. Hierna ga ik weer terug naar mijn eigen stek. Uit het niets hobbelt mijn pennetje over het water! Ik haak een woest uitziende karper. Tijdens het drillen van deze karper, zie ik twee grotere vissen mijn rondgestrooide korsten wegslurpen, aan de overkant… Toch mooi dat mijn gebruikte aas gepakt wordt en de karper is wat groter dan dat ik gewend ben om te vangen hier.

Ik loop na deze vangst naar mijn dochter en vertel haar dat het tijd wordt om wat verder te kijken. Gelukkig, ze stemt hiermee in!  Maar eerst vangt ze een giebel...

 En zo lopen we samen  het water af. Na een stukje wandelen, arriveren we op een stek waar ik regelmatig een ‘grotere’ jongen gehaakt heb. Een keer kon ik de vis zien en deze ging toch al richting de 80 cm. Helaas zijn alle grotere vissen gelost door verschillende onzuiverheden van mijn kant.

Ik maak twee kleine voerplekken dicht bij elkaar zodat wij bij elkaar kunnen blijven. De pennetjes worden weer nauwkeurig tussen wat leliebladeren geplaatst en al snel zie ik interesse in mijn aas! Het lijkt erop alsof de vis mijn aas aan het uittesten is. De pen zakt regelmatig weg, maar komt dan snel weer omhoog. Ook wordt de pen vaak een stukje op sleeptouw genomen. Na een paar minuten valt het stil. Eigenlijk een moment om nog scherper te worden….want de pen zakt opeens weg! Op de een of andere manier sla ik niet goed aan. De aanslag gaat in twee etappes en dat betekent foute boel. Ik voel de vis, maar het lijkt wel alsof ik vast zit! De vis voelt log aan en zwemt rustig weg. Daarna zoeft de haak weer eens langs mijn hoofd…. Ik zat niet vast, dit was een mooie vis! Ik zie een brede kolk en de boeggolf zegt genoeg… Na deze actie kijk ik naar mijn dochter. Ik zie haar de hengel een ‘zwiep’ geven en ze haakt een karper! Ze veert op. Yes! Een mooie karper wordt weer spoedig geland.

Fanatieke kop....

 Na al deze onrust op de stekken, besluiten we weer verder te lopen naar een andere stek. Onder het lopen kom ik weer bij een hoop ‘slurpers’. Mijn dochter wil het liefst direct door naar de beoogde stek. Ik zeg haar dat ze dat maar moet doen en dat ik het bij de ‘slurpers’ ga proberen. Helaas, de vissen hadden geen interesse in mijn rondgestrooide korsten en haak aas.

Robyn is ondertussen aan het rondstruinen en ik zie haar, van een afstandje, op een sluipende manier een ander gedeelte van dit water ‘bejagen’. Leuk om te zien! Langzaam loop ik haar kant op en even later zitten we samen te vissen bij een kleine brug. We krijgen daar een paar felle tikken op de pen, maar verder gebeurt er weinig. Na een uurtje besluiten we de voerstekjes, gemaakt onder het lopen, weer af te vissen richting startpunt. De temperatuur stijgt nu flink en de zon wordt steeds feller. Hierdoor neemt de activiteit van vriend karper ook zienderogen af. Gelukkig zijn er genoeg lelies waaronder de karpers kunnen genieten van schaduw. Toch is het bij de eerste voerstek die wij tegenkomen al snel raak! Dit was de stek waar ik een mooie vis had gelost. Het pennetje van Robyn schiet al gauw de diepte in en ze slaat goed aan. Een mooie, kleine karper ligt al snel in haar handen voor een foto.

 Nu heeft Robyn een baars, een giebel en twee karpers gevangen. Ze gaat lekker!

We besluiten terug te lopen naar de allereerst gemaakte voerstek voerstek. Robyn neemt plaats bij een overstort en ik zit 20 meter bij haar vandaan. Eigenlijk zit ik een beetje te lummelen en hoop ik dat Robyn een mooie karper haakt. Ik hoef niet zonodig meer…

Toch zie ik aan de overkant(zo’n 15 meter) een grote karper iets van het wateroppervlakte pakken. Het gebeurt zeer onopvallend. Even zie ik de dikke kop, maar diezelfde kop zakt snel weer weg. Geen enkele rimpeling achterlatend… Ik pak mijn tweede hengel erbij. Deze had ik al geprepareerd voor de oppervlakte visserij. Drie volgwakers en een klauwhaakje maat 8, geknoopt middels de bledknoop. De korst wordt toch maar bevestigd en ik werp de korst exact op de plek waar ik de dikke karper zag. Als penvisser hoef je maar weinig te werpen. Ik ben dus blij dat het me nog lukt om zo precies te werpen! Ondertussen laat ik het pennetje ook maar gewoon staan. Wie weet…

Robyn komt naar me toelopen en gaat redelijk dichtbij me zitten. Ik vertel haar over de hengel met de korst. Ze ziet de korst liggen. Na een halfuur wordt het wat onrustig rond de korst. Ik zie wat deiningen vanuit de overkant komen. Tijd om op te letten! Toch moet ik bij Robyn de onderlijn vervangen want de haakpunt is bot geworden. Tijdens het bevestigen van het aas aan de hair, zie ik ineens een karper richting mijn korst koersen. Het niet al te kleine stuk korst wordt met gemak gegrepen! Ik zie de karper de korst naar binnen werken, maar verder gebeurt er nog niets. Ik wacht met aanslaan totdat de volgwakers schokkend onderwater verdwijnen. Ik geef een haal en haak de karper. De kracht van de vis viel mij wat tegen, want ik had toch die ‘dikkop’ verwacht. Het kleinere evenbeeld was evenwel meer dan welkom!

  Na deze vangst gaan wij weer richting de auto. Vlakbij de auto is een kleine brug, waar de karpers ook vaak zitten. We besluiten daar nog een uurtje te vissen, alvorens wij naar huis gaan. Ik strooi twee kleine handjes voer: eentje in het midden van de brug voor mij en eentje vlak langs de kant voor Robyn. Robyn plaatst haar pennetje op de voerstek en ook ik doe dat. Ik moet precies vijf seconden wachten en dan schiet de pen al weg. De vis rost dwars door de lijn van Robyn. Het wordt allemaal wat hectisch en ik vertel Robyn dat zij haar slip los moet zetten. Dit doet ze dan ook! De vis komt veilig op de kant. Ik onthaak de vis, laat Robyn een foto maken en zet de vis daarna snel weer terug. 

Fanatieke kop...

 Hierna haal ik onze lijnen uit de knoop. Er komen geen aanbeten meer en we besluiten te stoppen.

Het was weer een fijne sessie. Veel actie en behoorlijk vis gevangen. Doordat ik ander aas heb getest heb ik de aanbeten gereduceerd tot 90%. De kleinere karpers lieten mijn aas redelijk met rust en ik heb nu iets grotere exemplaren gevangen. Ik ben tevreden…..en Robyn ook!

Groet,

Dale