vrijdag 27 december 2013

Toekomst...

Toekomst...

De transformatie van straatmaker tot zorgverlener is in volle gang. Ik geniet met volle teugen, maar het is zwaar. Zwaar om jezelf, na 15 jaar automatische piloot, weer te bewijzen. Onder aan de ladder beginnen. Respect winnen van je (nieuwe) collega's. Het is een verandering die zijn weerga niet kent. Regelmatig kortsluiting in de hersenen. Zoveel nieuwe informatie die binnenkomt. Het is bijna niet bij te benen...

Voorheen werkte ik vooral met mijn handen. Nu ook nog, maar nog meer met mijn hersenen. De verantwoordelijkheid die je moet nemen is zo veel hoger dan met mijn oude leven als straatmaker. Dat vergt kracht, heel veel kracht.Immers, ik werk nu met mensen en niet met stenen. Ik heb nog een lange weg te gaan. Gelukkig heb ik veel steun van mijn nieuwe collega's, maar ook mijn oude collega's weten wat dit voor mij betekent.

School. School was datgene wat mij al die jaren tegenhield. Bang om te falen. Kan ik nog wel leren? Kan ik nog wel zoveel nieuwe informatie opslaan? Blijkbaar wel, getuige de eerste cijfers; 8,5...7,5...9,1...7,8.... Ik hoop dit de komende 3 jaar vol te houden.

Maar wat ben ik blij met deze stap! De stap om mensen die minder sterk in de maatschappij staan te kunnen assisteren in hun dagelijks leven. Mensen die jouw liefde ontvangen en terugkaatsen. Mensen die eerlijk zijn. Hun gevoel spreekt... Eerlijker kan het niet. Hun reactie weerspiegelt precies hoe jij 'er in zit'. Je geeft liefde, je krijgt liefde! Het kan eventjes duren, maar dan heb je ook wat!

Schrijven, schrijven, schrijven...reflecteren. Nadenken over je handelen. Iets wat mij wel ligt. Heerlijk om te schrijven over je handelswijze. Maar nu beroepsmatig.

Had ik dit maar 15 jaar geleden gedaan.....

De hengels staan klaar, de schaakstukken staan klaar. Maar nu eerst eventjes iets anders..

HOERA!!

Ik wens een ieder een fantastische jaarwisseling!

Groet,
Dale