maandag 19 augustus 2013

Vissen met Hans Koeslag, deel 10?



Vandaag stond er een dagje penvissen met "Grootmeester Karpervisser Hans Koeslag" op het programma.
De meesten van jullie weten ondertussen wel hoe ik over Hans denk. Ik ben dan ook bijzonder blij dat ik zo af en toe met hem kan vissen.
Hier kan ik echt van genieten...



Hans is klokslag 5:00 aanwezig. Ik heb er zin in. Maar toch….. het knaagt aan mij. De resultaten zijn niet goed en de tijd die ik in de visserij steek zijn lang niet voldoende om de resultaten snel  te doen ombuigen. Ik blijf realist. Daarom nog meer respect dat Hans toch maar weer die 1,5 uur in de auto zit, om bij mij te vissen.
We stappen snel in de auto’s en rijden door het pittoresk dorpje, Twisk. In het donker is daar niet zoveel van te zien, maar overdag zie je toch de schoonheid van dit ‘lint’ dorpje…
Na een kort ritje zijn wij aanwezig op de stek. Hans heeft hier vroeger gevist en ook mooie vissen gevangen. Dat is dan wel heeeeel lang geleden, want ik vang hier de’ laatste tijd’ geen zak…. Hierbij moet ik wel zeggen dat er flink wat fuiken stonden de afgelopen tijd… Dus meer onrust.
De weersvoorspelling beloofde een bijzonder aangenaam karperdagje; Bewolking en windkracht 5 WZW en ik krijg daar toch weer een beetje vertrouwen door. Hans pakt stekken rond wat duikers, ik voer wat bij andere duikers en pak wat interessante rietplukken. Rietplukken die mij soms karper hebben opgeleverd. Het water ligt er nu nog spiegelglad bij en we hopen dat er snel verandering in komt. We bevissen onze stekken, maar veel komt er nog niet naar boven. Rond een uur of 8 verplaats ik mij naar een duiker en Hans komt eventjes later ook mijn kant op. Het stroomt verschrikkelijk bij die duikers.  Hij verplaatst zich richting een andere sloot. Mijn stek is een klein, ‘dood’ stukje naast een duiker. Er staan drie, losse rietstengels. Vorig jaar heb ik hier een mooie vis gelost en sindsdien blijf ik hier proberen. Ik zit hier nu een halfuur als ik besluit om een andere stek te bevissen. Wacht!! De drie, losse stengels worden opzij geduwd! Duidelijk een karper die dit veroorzaakt. Daar gaat mijn hart weer bijna knallend mijn kop uit… Het aas wordt genomen. De pen registreert alles: De 2 lome, cirkels die het pennetje draait, de lichte opsteker en dan de traag, weglopende pen die verraadt dat de karper het aas vol vertrouwen heeft genomen. Ik geef een haal en een woeste vis vlucht alle kanten op. Verdorie, wat heb ik dit gemist.. De vis geeft alles en duikt onder de duiker. Ik sta er bovenop te drillen. De 1,75 ponder buigt tot in het handvat en de hengel verdwijnt tot de helft onder water. De vis komt weer terug en geeft nog een paar uithalen, alvorens in mijn schepnet te belanden. Het is geen grote, maar wat een brute, woeste kracht en snelheid kunnen ze soms genereren.

Wonderschone vis....

  Ik wil Hans bellen, maar hij belt mij al! Genoeg activiteit op zijn stek. Ik vertel over de vangst en zeg dat ik hierna nog eventjes de andere stekken ga bevissen. Daarna wil ik zijn kant op. Ik loop naar het einde van de sloot. Op veel plekken zie ik kleine aasbellen. Absoluut karper onwaardig. Hoe mis kon ik het hebben…. Mijn pennetje leg ik dicht tegen de losse rietplukken aan. Ik volg een spoor van aasbelletjes en verplaats regelmatig mijn pennetje om zo in het juiste spoor van die bellen te komen…. Ja! Belletjes rond mijn pen en de pen duikt resoluut weg! Ik haak weer een woeste. Groter dan  de eerste. Deze vliegt er werkelijk vandoor als een ongeleid projectiel. Er zijn hier flink wat obstakels en ik moet uitkijken. De hengel gaat weer compleet krom… de karper bereikt bijna de overkant, waar gevaarlijke rietkragen en palen staan. Ik weet de vis bijna te stoppen, maar de haak lost en het hele zaakje schiet voorbij mijn hoofd, het gras op. Er zit een kleine schub op de haak. Wellicht meegepakt na het lossen? Wat een spanning stond er op mijn materieel en materiaal. Ik bel Hans, omdat ik nog meer van die aasbellen zie. Hebben ze mij toch weer in de maling genomen!. De stroming is nu ook weg, dus de moeite voor Hans om hier weer te proberen. Na de losser bemerk ik ook dat de wind flink is aangetrokken. Het kan niet anders dan dat wij 300 karpers de kant op krijgen….. Ahum…. Hoe harder de wind, des te minder activiteit. Dus ik vang een karper met windstil weer en als het lekker begint te waaien, dan stoppen ze? Ok…weten we dat ook weer.. Hans vangt enkele brasems en wat voorns en een giebel. 10:30. Hans zet de Coleman aan en zet een vers bakkie koffie! Heerlijk!!
We blijven hierna wat rondhangen op deze stek, maar het is echt gebeurd. Hans vangt, wederom, weer wat brasems en wat ander spul… Nee….we moeten stoppen. Toch weer heerlijk genoten en het was fijn om Hans weer eens ‘live’ te spreken!

Groet,
Dale

Mogge, dames ;-)

zaterdag 10 augustus 2013

Hersenspinsels II (en de rest...)



Hersenspinsels II( en de rest…)

Vermoeidheid. Die altijd aanwezige vermoeidheid de laatste maanden. Ik word daar gek van. Het heeft  een sneeuwbaleffect; vermoeidheid,  geen concentratie, demotivatie..
Werk, gezin, hobby’s. Kan ik dat goed combineren? Nee, lang niet altijd. Twijfel aan mijn eigen visserij.. Rust en afstand nemen van mijn visserij lijkt hier het best op zijn plaats.  Automatisch op ‘wintermode’ gaan. Het gebeurt. Hoewel het al een aantal weken zomers is. Nee, ik heb dit seizoen nog geen enkele avond(!!!!) gevist. Ongelooflijk. De hengels die in de hoek staan, kijken mij uitdagend aan. Ik keer ze de rug toe. Nu al ruim een maand. Wat is dat toch… Toch weer op zoek naar  balans, wat ik dus nog steeds niet gevonden heb. Werk, druk. Werkdruk.. Nieuwe baan op komst. Hitte. Die temperaturen. Helemaal klaar mee. Slapen. Uitslapen is het enige waar ik aan kan denken. Dan een keertje uit mijn werk? Nee, te moe. Energie is weggezogen…weggevloeid….. Ik moet mij herpakken. Maar wanneer gebeurt dat? Wanneer kan ik weer zeggen dat ik daadwerkelijk zin heb in een sessie? Ik besluit het moment af te wachten. Afwachtend tot die spanning zich weer opbouwt.. Dat als je praat over je eigen visserij, je niet meer kan wachten tot je daadwerkelijk gaat vissen.
En zo blijf ik maar rondzweven…..

Ja,
Afgelopen zaterdag sprak ik met een collega penvisser. Ik merkte dat mijn enthousiasme weer enigszins oplaaide en na het gesprek was ik eigenlijk niet meer te houden. Ik keek weer  naar  de hengels, die in de hoek stonden. Ik voelde mij weer dat vissertje van een jaar of 9, popelend om die waterkant op te zoeken. Van de spanning niet weg kunnen gaan, omdat je naar de plee moet…
Zondagochtend om 4:00 gaat de wekker. Ik word fris wakker en spring vol energie mijn bed uit. Alles loopt gesmeerd; koffie, spullen pakken, inpakken en wegwezen! Het kan me niet schelen, ik wil gewoon aan de waterkant zijn… Om 5:10 ben ik bij het water aanbelandt. Ik maak een voerronde en ben zo lekker een uurtje aan het rondstruinen. Ik zie veel activiteit van karper. Als ik klaar ben met het maken van mijn laatste voerplek, loop ik terug. Tot mijn schrik zie ik dat er gemalen in werking zijn gesteld. Er ontstaat een flinke stroming in dit water en aangezien ik mijn voerplekken vooral rondom duikers heb gemaakt, ben ik hier niet zo blij mee. Het water lijkt wel een rivier ter hoogte van die versmallingen in het water. Ach, zo verspreidt het voer zich wel lekker ;-). Wonderwel krijg ik dat pennetje, dat perfect uitgelood  is met  1 x 0,3 gram goed onder controle in het wilde water. Overdiepte en strak vissen helpen mij daar goed bij. Ook zijn die 2 volgdrijvertjes uitermate nuttig in deze situatie.

Als ik eenmaal op een voerstek zit en een bak koffie neem, dan pas neem ik de omgeving goed in mij op.





 Opeens zie je meerdere plekken die karper op kunnen leveren. Ik zie massa’s aasbellen. Al snel merk ik dat giebel hier de boosdoener van is, hetgeen resulteert in de vangst van 2 grote giebels. Karper laat zich nu niet echt meer zien. Ik sjok van voerstek tot voerstek en af en toe zie ik nog wat karperactiviteit. Ik probeer de druk van het ‘vangen’ om te schakelen naar het ‘genieten’.. Dat blijft gewoon lastig. Toch gaat het mij redelijk af.
Rond een uur of 11 strijk ik neer op 1 van mijn laatste voerstekken. Het is een sloot die op dit punt zeker 25 meter breed is. Deze kant heeft toch wel een paar interessante stekken. Er is een duiker, er zijn houten paaltjes en een mooie vuilhoek. Als hier de wind vol op staat te blazen, dan heb je een bijzonder goede stek tot je bezit!
Het is de vuilhoek waar ik mijn pennetje drop. Duidelijk is dat de giebel weer met het aas speelt, maar dat houdt snel op. Het blijft eventjes rustig, maar opeens zie ik een vis vlak langs mijn pennetje op de voerstek neerstrijken. Ik kon niet direct zien of het nou giebel of karper was. De pen schommelt licht. De vis is hier duidelijk aan het rommelen. De pen schuift wat opzij. Dan vertrekt de pen langzaam de diepte in. Het is de aanbeet waar ik al een hele tijd op heb zitten wachten. Ik geef een felle zwiep en haak een karper. Het is geen grote, maar vecht toch weer voor wat hij/zij waard is en ik geniet met volle teugen.
De karper is redelijk snel op de kant en ik schat de vis op 53 cm. Wat een knolletje!.



 Snel zet ik de vis weer terug en ik besluit mijn resterende uur  op een gevaarlijke stek  uit te vissen.
Dit is zeker een gevaarlijke stek! Overhangende struiken, half verzonken bomen en je kan enkel naar de stek toe vissen. Een zware karper kan jou hier zeker in de problemen brengen…




Al snel zie ik takken heftig heen en weer schudden! Duidelijk dat karper bezig is. Uit het niets zie ik een karper van rond de 70 cm. hoog in het water door de takken boren. Ik plaats mijn pennetje in de buurt, maar ik haak weer een giebel… Ik besluit te stoppen. Het is mooi geweest.

Ik kijk terug op een leuke sessie. Ook op deze stek kan je alle kanten op. Spannend!

Groet,
Dale