zaterdag 28 juli 2012

Vakantie

Het vissen heeft eventjes op een laag pitje gestaan. Het was intens druk op het werk en er was geen energie meer over om mijn zeer geliefde hobby uit te oefenen. Ik was gewoon 'op'. Dat heb ik wel vaker en nog steeds is dat een vreemde gewaarwording. Het waakvlammetje blijft wel altijd branden. Als ik aan het werk ben in de buurt van water,dan blijft dat water altijd mijn aandacht op eisen.

Nu heb ik 4 weken vakantie! Eerst een weekje met het gezin naar Texel,maar daarna ga ik keihard terugslaan! Mijn gekookte mais staat al weken in een afgesloten emmer vol in de zon en het gistings(of moet ik fermenteringsproces zeggen) proces is goed te volgen; wat zal die bende meuren.

Eerst de stress uit het lichaam werken en genieten van het gezinnetje. Daarna weer lekker regelmatig naar de waterkant!

Groet,
Dale

maandag 16 juli 2012

emailcontacten

Op onverklaarbare wijze ontvang ik op regelmatige basis vragen van lezers via email. Ikzelf vindt dat een vreemde gewaarwording. Enigszins voel ik mij gevleid,anderszins lichtelijk opgelaten. Hoe is het mogelijk dat mensen mij vragen om hen verder te helpen in hun visserij? Ik ben daar te bescheiden voor. Maarja,ik ben nu eenmaal een goudeerlijke jongen en zo eerlijk als ik ben geef ik zoveel als mogelijk antwoord op hun vragen. Ik help de medemens graag. Hoe wrang is het dan,dat als je antwoord geeft, geen enkele reactie meer terugkrijgt.

Nee,zo moet dat niet. Zo hoort dat niet. Als ik antwoord geef,verwacht ik antwoord terug! Simpel.

Groet,
Dale

maandag 2 juli 2012

Vissen met Koen Verweij *UPDATE*

Een dag vakantie in Drenthe; Koen (Ver)weij(st),en Dale vangt en Koen uiteindelijk ook ;-) Een dag vakantie in Drenthe. Althans,zo voelt het als ik zondag 1 Juli,om 6:30 richting Drenthe rijd. Een paar weken geleden hadden Koen Verweij en ik een afspraak kunnen maken,ondanks de drukke agenda’s. En we hebben er zin in!! Het tijdstip dat ik vertrek is eventjes wennen. Ik ben veeeel vroeger gewend,maar Koen heeft gezegd dat het niet erg noodzakelijk is om vroeg te beginnen, in zijn wateren. Als de wekker bij mij thuis gaat,dan ben ik blij met deze beslissing! Mijn lichaam protesteert licht,maar met een paar bakken koffie is dat zo verholpen. Een 2 uur durende rit in het vooruitzicht… Spullen in de bus,eventjes tot de snelweg rijden en dan maar de cruise control aan. De tomtom op mijn mobiel gaf een reistijd aan van 2 uur en 15 minuten. Mijn gewone tomtom geeft een reistijd van 1:51 minuten. Dat gegeven en het feit dat ik een kwartier eerder vertrek, voor de zekerheid, maken dat ik 50 minuten eerder zal aankomen dan geplanned!! De rit is “rechtoe,rechtan”. Drenthe; een geweldig gebied! Op het moment dat ik de hoofdweg af gedirigeerd wordt komt tegelijkertijd,van tegenovergestelde rijrichting,een auto aan die ook die afslag moet hebben. Ik geef voorrang en denk nog dat die auto wel erg langzaam de bocht indraait. Ik zeg al hardop; “Schiet toch es op man!” Als ik goed kijk blijkt het Koen te zijn! Hahahha….. En zo gebeurt het dat wij samen veel eerder dan afgesproken op de stek arriveren. We maken kennis en Koen bespreekt snel met mij de mogelijkheden. We bevissen smalle slootjes. Veel smaller dan ik gewend ben. Een goede reden om de lange penhengels op te tuigen! Er is weinig dekking,dus enig afstand bewaren tot het water is inherent aan succes. Toch blijkt het zeer lastig. De vissen zien je al snel en het is dus zaak,in mijn ogen,langer op je voerstek te blijven. Ze komen uiteindelijk vaak terug. Koen heeft goed voorwerk verricht en heeft in de afgelopen tijd flink wat voorgevoerd. Ik pak een stekje bij een buis. Activiteit is er genoeg. Peilen,haak aan de lijn en beazen. Er wordt direct bij het plaatsen van de pen onderwaterleven geregistreerd. De pen krijgt vreemde tikken. Ik sla 2 keer mis en besluit dan 1 maiskorrel aan de haak te doen. De pen duikt weg en ik haak een zeelt!!
12 jaar geleden voor het laatst....
Wat een vis al niet met je bakkes kan doen... Het is 12 jaar geleden dat ik deze vis voor het laatst gevangen heb. Wat een prachtige vis… De dag is nu al geslaagd! Hierna besluit ik een ander gedeelte van de sloot te bevissen. De vissen schrikken al snel als je aan komt lopen en dan zie je de mooie boeggolven voor je uit rollen. Prachtig gezicht. Ik loop een stuk langs het water en plaats de pen her en der. Ik vang wat ruisvoorn en wat al niet meer. Uiteindelijk leg ik de pen in een open plekje tussen de waterplanten. Het blijft hier een tijdje stil. Ik voer enkele maïskorreltjes rond de pen en wacht het allemaal lekker af. Ondertussen vist Koen ook her en der wat resulteert in veel witvis vangsten. Ja!! De pen krijgt 2 lome zakkers! Daarna 5 minuten niks. Dan zomaar een schim van karper die langs mijn pen foerageert. Weer 5 minuten stil… Dan uit het niets schiet de pen pijlsnel onder. Er viel niet op te slaan…. Shitterdeshit!! Kans verkeken. Ik besluit weer de andere kant van de sloot te bevissen. Hier zie ik een flinke bellenplakkaat over het water schuiven,in sneltrein vaart. Ik achtervolg de vis,maar niks helpt… Deze vis heeft iets op het menu wat ik niet bij me heb… Koen en ik besluiten eventjes te overleggen onder het genot van een heerlijk bakkie koffie,zittend in het gras. We hebben het over ons werk,manieren van vissen en nog veel meer. Een beetje “verkennen” zeg maar ;-). We besluiten naar een andere stek te gaan. De sloot is te smal en de stekjes te klein om er met zijn 2-en te vissen en dus laat Koen mij vissen. Koen loopt zelf met de camera in de aanslag achter mij aan. Hij wijst een plekje aan waar het flink dieper is dan gemiddeld in het water. Ik maak de hengel klaar,peil een keertje en daarna leg ik de pen in. Na 5 minuten hobbelt de pen al onder.. Ik sla vast op een mooie schubkarper!! Wat een krachtpatser zeg! Koen jubelt met mij mee! En ik ben al in de z(w)evende hemel met een Zeelt en een Karper….
Ik haak de eerste karper....
mooie vis.... We proberen het hier nog eventjes,maar er is verder geen eer meer te behalen. Hoeft ook niet. Koen neemt mij verder mee,steeds dieper het wilde landschap in. Ik ben onder de indruk van dit schone landschap. Ik voel mij bijzonder goed in mijn element. We komen uit bij sloten die verbonden zijn d.m.v. buizen. De diepte van het water blijft mij verbazen op deze stekken. Ook heeft het water hier een totaal andere kleur dan in Westfriesland. Heeft wel te maken met de ‘zanderige’ grondstructuur,neem ik aan. Onder het lopen schieten al verschillende karpers voor ons uit. De boeggolven bereiken weerszijden van de sloot. Tja,grote karper of smalle sloot? Dat mag je zelf raden… We komen weer uit bij een buis. Uiterst behoedzaam naderen we de stek die bevoerd is door Koen. Ik maak de hengel klaar achter wat rietplukken,op de knietjes. De laatste paar meters worden haast kruipend(knielend..) afgelegd en zo kan ik de pen perfect en stiekem op de goede plek plaatsen.
Volledige concentratie..... Ook hier gaat het weer snel…Er schiet een karper weg.. De pen zakt wat weg…Ik controleer….Leg de pen weer terug…de pen gaat er langzaam vandoor..ik mis…boeggolf achterlatend… Ik ben er van overtuigd dat ik te vroeg aansloeg. Het was een te twijfelende aanbeet.. Ach,we gaan weer verder. Nog steeds vind ik het vreemd dat er een visser meeloopt met een camera en zonder hengel. We duiken nog een stukje verder het landschap in. Man!! Wat kan ik hier van genieten. Geen ander mens te bekennen dan de 2 jagers. Allebei met ‘wapen’. Ik was op dat moment eigenlijk al in een euforische roes! Er ligt nog een verbindingsbuis in het verschiet… We gaan nu op zo’n 15 meter afstand lopen van de oever. De vissen kunnen ons niet meer zien. Via een omtrekkende beweging besluipen we de buis vanaf de achterkant. Hierdoor hebben wij dekking van rietplukken. Er ligt wat vuil opgehoopt voor de buis. De boel wordt weer klaargemaakt en het pennetje zakt weer voor de buis…. Het zaakje drijft tegen het vuil aan en op zeker moment moet ik bijna op mijn buik liggen om het pennetje nog te zien. Ik voel Koen in mijn rug meekijken ;-). Tussen wat rietstengels door zie ik de pen,wederom binnen 5 a 10 minuten!!!, wegzakken… de lijn loopt weg… Slaan en hangen!!! Er volgt een brute krachtsexplosie onderwater. De 2 ponder CJW Boron Grafiet met Sigma 050 molen en 31/100 Daiwa Infinity Duo moeten aan het werk!
De hengel gaat hoepel rond. Ik moet wat meelopen met de vis vanwege wat obstakels in het water. Ik sta zichtbaar te genieten als een klein jochie. Ik krijg een glimp van de vis te zien. Zo! Das een beste schub! Oersterk,verwilderd en kerngezond! Misschien zijn deze vissen zelfs nog nooit gehaakt… Ik zweef, alweer…… Na een dril van pakweg 10 minuten,is de vis enigszins schepklaar. We scheppen de vis en ik aanschouw de absolute schoonheid van deze vis. Net zoals de voorgaande, is het schubbenkleed nagenoeg perfect. Bek is ook nog compleet ‘schoon’.
De vissen zijn wel allen wat dieper gehaakt dan wat ik gewend ben.
Apart,maar ook een teken dat zij het aas vol vertrouwen tot zich nemen. We genieten na. Koen…die weet ze wel te vinden…. Bij het terugzetten van de vis , langs het steile talud, verliest Koen zijn grip(foto’s maken) en zakt tot aan zijn knieholtes in het water. Tja,ook dat hoort er allemaal bij.
We beginnen aan de terugtocht. Er schieten weer karpers weg. Nee,we blijven niet hangen. Er is een stek die Koen mij graag wil laten zien. Aangekomen bij onze auto’s nemen we een flinke pauze. De stoeltjes worden uitgeklapt,koelboxen worden neergezet en we eten en drinken wat. Heerlijk zo in het zonnetje! Alvast een biertje tot ons nemend om het succes te vieren! Na een drie kwartier vervolgen wij ons weg…. Na ongeveer een kwartiertje gereden te hebben, komen we aan bij het volgende water. We lopen een flink stuk de weilanden in en komen uit bij een prachtig watertje. We pakken beiden een stek bij een buis. Al snel registreert de pen weer flink wat leven onderwater. Ik haak 2 ruisvoorns. Hierna besluit ik het water af te lopen en wat activiteit te zoeken. Hoe verder ik loop,hoe smaller het wordt en hoe roder het water wordt. Op een paar meter bij mij vandaan zie ik opeens een karper in de waterplanten happen. Ik maak weer een omtrekkende beweging en volg de vis. Ik leg de pen vlakbij de vis in. Althans,ik zag de vis niet meer,dus ik gokte de route…. De karper zwemt langs mijn pen en schrikt. Weg karper… Ik bevis nog een paar plekjes en besluit dan weer terug te lopen naar Koen. Inmiddels zit hij weer bij de buis. Ik pak een plekje bij hem in de buurt. We praten een beetje en plots zie ik fijne aasbelletjes rond mijn pen verschijnen! Dit herhaalt zich 3 keer..de pen krijgt 2 stootjes en dan vervolgt de vis zijn weg weer. Een paar seconden later slaat Koen vast op een karper. Yes!!!!! Dit was gewoon de vis die mijn maiskorrels links liet liggen. Maar nog belangrijker: Koen heeft nu ook een karper en dat stemt mij meer dan tevreden!!! De vis maakt een paar flinke salto’s en ik schiet wat plaatjes. De enigste foto’s die ik overigens heb gemaakt omdat ik bang ben vanwege stekherkenning. Ik ben nog niet zo bedreven in het bewerken van foto’s… Koen schept de vis en er ligt weer een prachtige vis op de kant!
Koen heeft gelukkig ook zijn vis gevangen... We genieten er van en gaan daarna snel weer door. Het valt wat stil nu. Er is een weersverandering op komst. Donkere wolken pakken zich samen boven ons en we besluiten naar de laatste stek van de dag te gaan;De Boerenbrug. Daar aangekomen bemerken we een straffe,stevige wind. Niet goed. Maar eerst gaan we het avondeten nuttigen. Ik zet de bus dwars zodat de meeste wind tegen wordt gehouden. Koen zet zijn grote paraplu op,die we zekeren met een scheerlijn en haring. Een perfect onderkomen! Koen heeft overal aan gedacht; het gasstelletje gaat aan. De pan met water wordt verhit,met de zakjes sate als inhoud ;-). Heerlijk!! En zo eten we ons buikje vol en bespreken we nog veel dingen met elkaar en over elkaars priveleven. En zo leren wij elkaar wat beter kennen,stukje bij beetje. De paraplu doet goed zijn dienst; Er is een heftige bui. Ondertussen zien we flink wat verderop een paard met berijdster aan komen hobbelen. We voelen ons ietwat opgelaten van wat die vrouw straks van ons zal denken.. Ze komt,met paard,vanachter de bomen tevoorschijn. Meteen ontwikkelt zich een brede grijns op haar gezicht. Nee,dit is niet wat je denkt,zeg ik in mijn hoofd… Ze ziet mij in mijn camouflage pakkie en stelt de logische vraag of we aan het jagen zijn. In principe stelt ze de juiste vraag,maar ik antwoordt met ‘Nee,we zijn aan het vissen.’ Ze vindt dat vreemd ,aangezien er totaal geen viswater in de buurt is en er alleen maar ruig natuur aanwezig is. Ik corrigeer mij enigszins door met mijn arm omhoog te zwaaien,alsof er ‘daar ergens’ viswater is. Onbedoeld breng ik dus mijzelf en Koen een beetje in de problemen… Maar ze lijkt het verhaal aan te nemen en wenst ons verder succes. Mooi! De bui is voorbij en we gaan weer verder met vissen! We wandelen wederom een schitterend gebied in. We komen bij het water aan en het lijkt zinvol mijn regenbroek aan te trekken,gezien de flinke brandnetels en nat gras. Ik loop nog ff door zonder… om daarna flink geprikt te worden door die brandnetels.. Ok,regenbroek aan.. Ja,een mooi water is dit! Veel breder dan de voorgaande wateren met flink wat lelies en wat al niet meer. Onder het lopen zie je vissen weer voor je uit ‘rollen’…. We nemen allebei weer een stek in. Ik drop de pen bij een klein lelieveldje en voer wat harde maiskorrels bij. En ook hier weer snel teken van leven. De pen draait wat lome rondjes,zakt af en toe wat weg en dat gaat een paar minuten zo door. En dan loopt opeens de pen weg. Ik sla aan en haak een grote slijmjurk. Ach welja joh,die kan er ook nog wel bij. Hier blijft het ook een tijdje bij. Koen vangt nog wat ruisers en ook een brasem. Naarmate de avond vordert neemt de activiteit voor eventjes toe,maar van aasgedrag is geen sprake. Ik mis nog een mooie aanbeet,die zeer waarschijnlijk van zeelt was. En dan valt alles stil…
Het is 22:20. Tijd om op te ruimen en het besef van de terugrit van een kleine 2 uur in mij te laten nestelen. Wat een dag,wat een vissen en wat een gastheer! Koen,wat een geweldige dag! Ik heb echt de volgende dag met mijn kop in de wolken gelopen. En bedankt voor het nemen van schitterende foto's!!!! Ik heb ook het gevoel dat ik bijna een boek over deze dag kan schrijven,om alle indrukken juist weer te geven. Ach,jullie doen het er maar mee! Groet, Dale